Bibliotekę w Kórniku założył około 1826 roku Adam Tytus hrabia Działyński (1796-1861). Kształcił się on w przedmiotach humanistycznych w Berlinie i w Paryżu oraz w szkole politechnicznej w Pradze. Po swoim ojcu Ksawerym (1756-1819), odziedziczył niewielką bibliotekę rodową i majętność kórnicką. Około 1817 r. rozpoczął gromadzenie książek. W tym celu odbywał w latach 1817-1823 podróże antykwarskie po Polsce, Szwecji, Danii, Niemczech, Czechach i Francji, nawiązując kontakty z antykwariuszami i uczonymi. Od samego początku zbierał książki polskie i Polski dotyczące.
Bibliofil, a także amator drzew i ogrodów musiał dzielić swe zamiłowania z obowiązkami właściciela ziemskiego, posła do parlamentu pruskiego (w latach 1841-1846 i ponownie 1858-1859). Odrywała go także od ulubionych zajęć polityka: brał udział w powstaniach 1831 r. i 1848 r. Za swoją aktywność polityczną czasowo został pozbawiony majątku przez władze pruskie. Był także organizatorem życia naukowego w Polsce. Od 1829 roku należał do Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, współtworzył Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, a od 1858 r. aż do zgonu prezesował tej organizacji.
Zgromadził kilkadziesiąt tysięcy książek i rękopisów (samych poloników ok. 10 tys.). Dla potrzeb biblioteki przeznaczył zamek w Kórniku i specjalnie przystosowany pawilon ogrodowy.
W 1828 roku rozpoczął także działalność wydawniczą od edycji tekstów praw litewskich. Wszystkie jego edycje były luksusowo i niezwykle starannie wydane, metodą jak najwierniejszego oddania źródła, bez rozwiązywania skrótów, komentarzy etc.
